[Bijgewerkt 30-05-2020] – December 2015 schreef ik mijn laatste blogpost in een serie over – zoals ik het zelf noem – de informele bibliotheek. Het ging in die aflevering over Groningse ruilbibliotheken. Ik sloot niet uit dat ik nog eens zou terugkomen met een aanvulling. En daar is nu wel een dubbele aanleiding voor. Ik had weer enkele Groningse ruilbiblotheekjes ontdekt, die mij wel een signalering waard leken. En op het internet stuitte ik op het promotieonderzoek van Anouk Schippers (Rijksuniversiteit Groningen). Onderdeel van dat onderzoek is een studie naar het gebruik van van de minibieb. Read more
Voor de aanleg van een tijdelijke weg, aan de noordkant van de bestaande ringweg, was ook een uitbouw van het viaduct bij de Esperantokruising nodig. Read more
Bij boekhandel Van der Velde vond ik deze zomer een kaart met de oproep mee te doen met de Groninger Scheurkalender. Het thema was “Wat beweegt Groningen?” Ik kende die kalender niet, maar het leek mij een geweldig initiatief. En ik had nog een paar weken vóór de sluitingsdatum. Ik stuurde 5 foto’s in, waarvan er uiteindelijk 3 werden geselecteerd (hieronder).
Ik kon jammer genoeg niet bij de officiële presentatie in Warffum zijn. Maar ik kreeg de kalender via de post. Intussen heb ik alle inzendingen bekeken en ik moet zeggen dat het resultaat mijn verwachtingen ver overtreft. Volgend jaar doe ik zeker weer mee.
Graan en Gas, fotomontage september 2016. Ooit een graanrepubliek, nu een gaskolonie. Wat brent Groningen nog meer in beweging?Fietsenstalling Stadsbalkon, Groningen 26 augustus 2016. Wat mij en vele andere Groningers beweegt? De fiets! Groningen profileert zich graag als fietsstad. En hoopte op een herhaling van de titel Fietsstad van het jaar, zoals in 2002. Helaas, niet Groningen maar Nijmegen werd Fietsstad 2016. Volgend jaar beter.Winneweer, 5 augustus 2016. Ondanks mijn Chinees-Nederlandse achtergrond voel ik mij verbonden met Groningen. Vooral de vaak verborgen schoonheid van het Groninger landschap maakt op mij veel indruk. Bijvoorbeeld Winneweer. Een verstild dorpje aan een bocht in het Damsterdiep, opzij van de N360. Het is ook een plek met een rijke historie. De middeleeuwse Stadsweg kruist midden in het dorp het Damsterdiep en gaat op de andere oever verder. De voormalige trekweg, nu Rijksweg, langs het water is een geliefd parcours voor wielrenners en recreatiefietsers. Café Winneweer was in de 18e eeuw een herberg-met-rechtspraak. Later werd het een weeshuis, daarna weer herberg. De gevel van het huidige café is versierd met kleurige kriskraslijnen. Vermoedelijk een – ironische – verwijzing naar de vele schades in dit aardbevingsgebied. Groningers zijn echter een nuchter volk en niet zomaar van hun stuk te brengen. Volgens overlevering zou Winneweer zijn naam danken aan de trekvaart. Hier, halverwege de route Groningen-Delfzijl werd vaak gezegd: “Wie winn’n weer (terrein)”. Misschien geeft die uitleg ook in deze tijd nog steeds perspectief.
De Amerikaanse architect John Hejduk ontwierp tussen 1968 en 1974 drie ‘wall houses’. De tweede versie, Wall House #2 is het enige van Hejduks ontwerpen dat daadwerkelijk werd gebouwd, in 2001, een jaar na Hejduk’s dood.
Het huis was in 1973 ontworpen voor de landschapsarchitect Ed Bye en zou worden gebouwd in Ridgefield, Connecticut. Maar dat liep anders. Uiteindelijk kwam het Wall House, of Bye House, te staan aan de rand van het Hoornsemeer in Groningen.
Een halve meter dikke muur, 14 meter hoog en 18 meter breed, vormt de ruggengraat van het gebouw. De andere ruimtes zijn eraan opgehangen. De muur scheidt private woonruimtes van enkele collectieve ruimtes, maar hij verbindt ze ook. Hij symboliseert tevens de scheiding tussen toekomst en verleden.
Wallhouse #2, Hejduks meesterwerk, wordt sinds januari 2016 beheerd door het Groninger Museum. Tijdens de Open Monumentendagen 10 en 11 september a.s. is het gebouw te bezoeken.
Op een muur in de Kostersgang, hoek Radesingel, maakte beeldend kunstenaar Klaas Lageweg deze zomer een indrukwekkende muurschildering. Een enorme duif trekt een man met kar. Ze staan ze op het punt om het luchtruim te kiezen. Misschien een eerbetoon aan de alom aanwezige stadsduif? Nee, het blijkt een herinnering aan boer Bierling, die in de jaren ’30 de laatste boerderij in de stad bewoonde, aan de Rademarkt. Met paard en wagen bezorgde hij zijn melk overal in de stad. Lageweg verving het paard door een eigentijdse stadsduif. En zo keerden Bierling en zijn melkkar vliegensvlug weer terug op hun oude plek.
Over vervlogen tijden gesproken. Deze muurschildering leek mij een goed onderwerp voor een retro foto. Een Minolta Dynax4, voor een paar euro gekocht in een Zwolse kringloopwinkel, en een rolletje Ilford HP 5 Plus zorgden voor een mooi zwart-wit plaatje.
Meer:
Graffitiduif op muur in Groningen. Artikel Dagblad van het Noorden, 03-06-2015
Huisman, C. en Leurs, M. Kunstspot: muurschildering als ‘onkruid’. Artikel Groninger Gezinsbode, 05-08-2015.
Laatste boerderij in hartje Stad. 1) Website bij het boek ‘Bierling van de Rademarkt’ (2006), een familiegeschiedenis. 2) Foto van Bierling met paard en wagen, op de hiervoor genoemde website. Ik vermoed dat deze foto het uitgangspunt was voor de muurschildering. 3) Pagina op de website deverhalenvanGroningen.nl
Vervlogen tijden. Pagina op de website staatingroningen.nl
