Bij boekhandel Van der Velde vond ik deze zomer een kaart met de oproep mee te doen met de Groninger Scheurkalender. Het thema was “Wat beweegt Groningen?” Ik kende die kalender niet, maar het leek mij een geweldig initiatief. En ik had nog een paar weken vóór de sluitingsdatum. Ik stuurde 5 foto’s in, waarvan er uiteindelijk 3 werden geselecteerd (hieronder).
Ik kon jammer genoeg niet bij de officiële presentatie in Warffum zijn. Maar ik kreeg de kalender via de post. Intussen heb ik alle inzendingen bekeken en ik moet zeggen dat het resultaat mijn verwachtingen ver overtreft. Volgend jaar doe ik zeker weer mee.
Graan en Gas, fotomontage september 2016. Ooit een graanrepubliek, nu een gaskolonie. Wat brent Groningen nog meer in beweging?Fietsenstalling Stadsbalkon, Groningen 26 augustus 2016. Wat mij en vele andere Groningers beweegt? De fiets! Groningen profileert zich graag als fietsstad. En hoopte op een herhaling van de titel Fietsstad van het jaar, zoals in 2002. Helaas, niet Groningen maar Nijmegen werd Fietsstad 2016. Volgend jaar beter.Winneweer, 5 augustus 2016. Ondanks mijn Chinees-Nederlandse achtergrond voel ik mij verbonden met Groningen. Vooral de vaak verborgen schoonheid van het Groninger landschap maakt op mij veel indruk. Bijvoorbeeld Winneweer. Een verstild dorpje aan een bocht in het Damsterdiep, opzij van de N360. Het is ook een plek met een rijke historie. De middeleeuwse Stadsweg kruist midden in het dorp het Damsterdiep en gaat op de andere oever verder. De voormalige trekweg, nu Rijksweg, langs het water is een geliefd parcours voor wielrenners en recreatiefietsers. Café Winneweer was in de 18e eeuw een herberg-met-rechtspraak. Later werd het een weeshuis, daarna weer herberg. De gevel van het huidige café is versierd met kleurige kriskraslijnen. Vermoedelijk een – ironische – verwijzing naar de vele schades in dit aardbevingsgebied. Groningers zijn echter een nuchter volk en niet zomaar van hun stuk te brengen. Volgens overlevering zou Winneweer zijn naam danken aan de trekvaart. Hier, halverwege de route Groningen-Delfzijl werd vaak gezegd: “Wie winn’n weer (terrein)”. Misschien geeft die uitleg ook in deze tijd nog steeds perspectief.
