Al een hele tijd lag het boek van David Weinberger bij mij op de plank: “Everything is miscellaneous, the power of the new digital disorder”. In een opwelling pakte ik het afgelopen dinsdag in mijn tas. 
De volgende dag had in een afspraak bij het Instituut voor Beeld en Geluid in Hilversum, over het toegankelijk maken van beeldmateriaal. Een lange treinreis, dus wat extra leesvoer was nooit weg. En wat lees ik in hoofdstuk één van Weinberger’s “Miscellaneous”? Een verhaal over de verschillende manieren waarop foto’s worden bewaard in twee enorme fotoarchieven (het Bettman Archive en Corbis) en in de nog veel omvangrijker digitale fotocollectie van Flickr. Het is meteen een verhaal over de ontsluiting van informatie, over ordening en toegankelijkheid. En over de digitale revolutie die daar plaats vindt.
“[…] now we have bits. Content is digitized into bits, and the information about that content consists of bits as well. This is the third order of order and it’s hitting us […] like a ton of bricks”.
“Museums, educational curricula, newspapers, the travel industry, and television schedules are all based om the assumption that […] we need experts to go through information, ideas, and knowledge and put them neatly away.
But now we -the customers, the employees, anyone- […] can confront the miscellaneous directly in all its unfulfilled glory. We can do it ourselves and, more significantly, we can do it together, figuring out the arrangements that make sense for us now and the new arrangements that make sense a minute later.”
“The miscellaneous order is not only transforming business. Its is changing how we think the world itself is organized and -perhaps more important- who we think has the authority to tell us so.”
Ik stel mij voor om de komende tijd dit boek maar eens hoofdstukgewijs te bespreken.